ای کسانی که بلاگ‌هایتان را با کانال تلگرام یا پیج اینستاگرام یا هر شبکه‌ی دیگری به خاک سپردید، قیاس مع‌الفارق فرموده‌اید، خودتان بهتر می‌دانید؛ وبلاگ یک دنیای دیگر است.
ما که اینجاییم، فوبیای ترقی و تکنولوژی نداریم که! غارنشین هم نیستیم. خاطره‌باز بودنمان هم ربطی به این ماجراها ندارد. نمی‌خواهیم دست روی غبار گذشته بکشیم و لذت ببریم یا اندوهناک شویم. نترسید از اینکه همان حرف‌هایی را که در کانال می‌زنید، در وبلاگ بزنید. حتما که نباید با توجه به هرمنوتیک دریافت، از نظریه‌ی F نوشت و بر شواهدالربوبیه حاشیه زد یا زمین را نجات داد! مگر گلدن ایج وبلاگ چگونه بود؟ پر از روزمره‌های معمولی و درددل‌ها و پیام‌های کوتاه. به‌جای اینکه بروید غر‌هایتان را سر 106 غریبه‌ی ساکت بزنید، بیایید همین‌جا تخلیه شوید. چه اشکال دارد از شکست‌های تکراری و پلان‌های مستهلک زندگیمان بگوییم؟ حالا یکی هم باشد به این چیزها ویار داشته باشد، خب داشته باشد! او هم جزئی از طبیعت است.
واقعیت لمس کردنی‌ست؛ شاید اصلا دنیا را هم بشود نجات داد، اما نه با منبرهای بلند، بلکه با روی هم چیدن دریافت‌های روزانه! منظورم این است که لافکادیو درست گفته بود: دنیا با بلاگرها جای بهتریست!
پس برگردید همین‌جا و به قول محمدرضا امانی "معشوقه‌های زود به زود" را کمی رها کنید. (:
درباره این سایت